بررسی ویژگی های جمعیت شناختی بیماران وابسته به مواد افیونی موفق در ترک مراجعه کننده به واحد سرپایی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیدههدف: هدف این پژوهش بررسی نقش عوامل فردی و اجتماعی در تداوم درمان و اعتیاد دوباره بیماران وابسته به مواد افیونی بوده است. روش: در یک بررسی آینده نگر 920 بیمار وابسته به مواد افیونی مراجعه کننده به واحد ترک خود معرف دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان  که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند مورد ارزیابی و پی گیری 6 ماهه قرار گرفتند. گردآوری داده ها به کمک یک پرسشنامه جمعیت شناختی و اطلاعات انجام گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که 7/28% آزمودنیهای پژوهش موفق به ترک شدند، اما 7/15% این افراد در مدت کمتر از 6 ماه از زمان ترک دوباره به مصرف مواد روی آوردند و تنها 119 نفر (9/12%) در پی گیری 6 ماه پس از ترک پاک مانده بودند. همچنین عواملی همچون سن، داشتن کار، همسر، مسکن شخصی؛ نوع ماده مصرفی، روش مصرف، مقدار مصرف در روز، سن شروع اعتیاد، تجربه استفاده از انواع مواد، سابقه تزریق و سابقه ترک، در گروه های موفق در ترک، گروه ناموفق و گروه عود تفاوت معنی دار نشان داد. نتیجه: تنها بر پایه یک متغیر نمی توان موفقیت در درمان را پیش بینی کرد، بلکه چندین عامل مداخله گر پیش آگهی درمان را تعیین می کنند، که مشخصات فردی و اجتماعی فرد معتاد تنها بخشی از آن عوامل به شمار می روند.